لیلای مجنون

ماهم این هفته برون رفت و به چشمم سالیست

حال هجران تو چه دانی که چه مشکل حالیست

مردم دیده ز لطف رخ او در رخ او

عکس خود دید گمان برد که مشکین خالیست

می چکد شیر هنوز از لب همچون شکرش

گر چه در شیوه گری هر مژه اش قتالیست

ای که انگشت نمایی به کرم در همه شهر

وه که در کار غریبان عجبت اهمالیست

بعد از اینم نبود شائبه در جوهر فرد

که دهان تو در این نکته خوش استدلالیست

مژده دادند که بر ما گذری خواهی کرد

نیت خیر مگردان که مبارک فالیست

کوه اندوه فراقت به چه حالت بکشد

حافظ خسته که از ناله تنش چون نالیست

خوبی هایت انقدر خوب و دلنشین هستند

که حتی مکر روباه هم میزدم

قطعا

پاسخ تو مرا شرمنده ی دل مهربانت میکرد.

مهربان ..........

.

لیلای را ببخش .

زندگی

وقتی معنا دارد که

خوب وبد زمانه را چشید

گاهی تلخ است وشور

گاهی شیرین است وملس

گاهی انقدر بی مزه که از چشم می افتد

مهم این است همه مزه ها را بچشی تا

برنده ی یک زندگی موفق باشی.

ایستاده ام در مقابل

روزگار

تا انچه را که حقم است بگیرم

نه انچه را که مرا به انچه مجبور کند.

بخشیدن

اره قبول دارم که بس سخت است ودشوار

بخشیدن کسی که روزی برایت همه زندگی ات بوده

امروز

به تمام اروز هایی که داشتی پشت کرد

روی تمام گفته هایت خط بزند

برود که برود

سرد و خون سرد تر از همیشه

 حق داری نبخشی..

 اما .................................. .

  درد هایی هست...

درد هایی که

نمیتوانیم  به کسی بگوییم

در سر مان انقدر نگهش میداریم

که اخر سر بلای جانمان میشود

خانه تکانی گاهی لازم است

از برخی ها بگذریم

از برخی ها حلالیت

از برخی هاعذر خواهی کنیم و جبران

خلاصه تا سبک شویم

هم چون روز اول

هم چون روح که وزنی ندارد

گاه سر درد هایی هست که

فقط دیدن کسی

مسکن ان است

مسکنی دایمی ......

دل تنگی که

روز وشب و ساعت

حتی غروب جمعه نمی شناسد

می اید و دلت را اسمانی میکند

حس پرواز بهت دست میده

اما انگار پر های دلت رو قیچی کردن

حس میکنی زمینی به این بزرگی

برات جایی نداره .

............................. .

سکوت کردن های 

برخی از ادم ها

مترجم خوبی میخواد

دقیقا فردی که به ان درک رسیده باشد

گاهی سوءتفاهم هایی پیش می اید

گاهی به غلط ترجمه میکنیم

هرچقدر زبان های مختلف دنیا را بدانیم

 زبان دل یکی هست و یکی هست .

درکش کنیم دل را ....

...................                                   .

دیروز

در بامدادان  بود که

این مهم را فهمیدم

هیچ نویسنده ی خوبی نیستم

چطور میشود

وقتی چشمان تو را دید و

غزل غزل شعر نسرود

اما

تو

مرا که ندیده ای

برایم بیت ها شعر گفتی

آن هم شعری  که ردیفش فقط لیلا بود !

چه غوغایی بود تا سحر هنگام !

من محو شعر سرودن های بی وزن و قافیه ی تو !

گل های دنیا برای

کسی که خود منش

حساس و لطیف دارد

هیچ است

هیچ .

......                .