لیلای مجنون

ای نور چشم من سخنی هست گوش کن      چون ساغرت پر است بنوشان و نوش کن

در راه عشق، وسوسه ی اهرمن بسی است     پیش آی و گوش دل به پیام سروش کن

ساقی که جامت از می صافی تهی مباد                 چشم عنایتی به من دُردنوش کن