لیلای مجنون

وقتی نمره ی فکر کنم 16بود رو روی نقاشی که کشیده بودم دیدم کمی مکث کردم گفتم شاید اشتباهی شده از معلمون پرسیدم گفت برونقاشی دوستت رو که 20گرفته ببین .رفتم و ب نقاشی دوستم خیره شدم من بخاطراینکه حیاطی نداشتیم تا دوچرخه ای توش بکشم یادرخت که نه اما شمعدونی نبود که گل های سفید وصورتیش رو نقاشی کنم یا پذیرایی مون بزرگ نبود که مبلی بکشم اشپزخانه ایی باکابینت های فراوان نداشتیم که حتی مایکروفرو تمام وسایل برقی هم دیده بشه رو بکشم اتاقی مستقل نداشتم که میز کامپیوتر ویاحتی عروسک های بزرگی که رو تخت خوابم باشند رو بکشم من بخاطر جمع و جوربودن خونه مون نمره ام 20 نگرفتم.اما دلم بزرگ بود تو اون خونه ی کوچیک خونه ایی که 7نفر زندگی کردیم 5بچه دخترو پسر بزرگ شدن و درس خوندن و تو همون خونه ازدواج کردن و جشن گرفتن .مساحت دلمون بزرگ باشه نه مساحت سیمان و اجر.30مرداد98